مهمان طبیعت

طبیعت سخاوتمندانه و بی هیچ مضایقه ای نثارمان می کند نگاه زلال چشمه هایش را و سایه سار درختانش را و مانند میزبانی مهربان فرش چمن ها را زیر پایمان می گسترد و ما را به تماشای آبشارانش دعوت می کند و به شنیدن آواز نسیم و برگ فرا می خواند.

ما هرگاه از نگاه سرد دیوارهای سیمانی و ازدحام ماشین ها و گرفتاری های زندگی شهری دلمان می گیرد و خسته می شویم به دامان مهربان طبیعت پناه می بریم و با آغوش باز ما را می پذیرد و هر چه می تواند با ما مهربانی می کند، اما می دانید از این همه لطف و مهربانی چه نصیبش می شود؟ شاخه های شکسته درختانش، چشمه های گل آلودش و آشغالهایی را که از خود به جا می گذاریم.